Najczęściej spotykane zaburzenia w rozwoju mowy u dzieci

 

O wadliwej wymowie mówimy, gdy odbiega ona od normy fonetycznej ogólnie przyjętej w danym języku. Są to odchylenia różnego rodzaju - od drobnych nieprawidłowości w realizacji poszczególnych głosek, po ciężkie wady wymowy uniemożliwiające porozumiewanie się z otoczeniem.

Dyslalia to nieprawidłowość w wymawianiu jednej lub kilku głosek. Głoski mogą być zamieniane na inne, zniekształcane lub nie wymawiane w ogóle.

W obrębie dyslalii wyróżniamy:

· sygmatyzm - czyli nieprawidłowa wymowa głosek /ś, ź, ć, dź/ s, z, c, dz/. / sz, ż, cz, dż /

· rotacyzm - nieprawidłowa wymowa głoski „r”

· mowę bezdźwięczną – wymawianie głosek dźwięcznych jak ich bezdźwięczne odpowiedniki

· kappacyzm – nieprawidłowa realizacja głoski „k”

· gammacyzm – nieprawidłowa wymowa głoski „g”

· lambdacyzm – nieprawidłowa wymowa głoski „l”

· inne odchylenia od norm artykulacyjnych

W przypadku dyslalii całkowitej zaburzenie może dotyczyć realizacji większości, a nawet wszystkich głosek (mowa niezrozumiała lub zrozumiała tylko przez najbliższe otoczenie – tzw. bełkot).

Jąkanie to zaburzenie płynności mowy na skutek mimowolnych skurczów narządów mownych: oddechowych, fonacyjnych i artykulacyjnych.

Alalia to częściowa lub całkowita utrata zdolności mówienia lub\i rozumienia na skutek uszkodzenia struktur korowych. Uszkodzenie to powstało jeszcze przed pojawieniem się mowy i uniemożliwia prawidłowy jej rozwój (poziom intelektualny i słuch jest w normie).