Najczęściej spotykane zaburzenia  w rozwoju mowy u dzieci

 

 

O wadliwej wymowie mówimy, gdy odbiega ona od normy fonetycznej ogólnie przyjętej w danym języku. Są to odchylenia różnego rodzaju - od drobnych nieprawidłowości w realizacji poszczególnych głosek, po ciężkie wady wymowy uniemożliwiające porozumiewanie się z otoczeniem.  

 

 

Dyslalia  to nieprawidłowość w wymawianiu jednej lub kilku głosek. Głoski mogą być zamieniane na inne, zniekształcane lub nie wymawiane w ogóle.

 

W obrębie dyslalii wyróżniamy:

·      sygmatyzm - czyli nieprawidłowa wymowa głosek /ś, ź, ć, dź/ s, z, c, dz/. / sz, ż, cz, dż /

·      rotacyzm - nieprawidłowa wymowa głoski „r”

·      mowę bezdźwięczną – wymawianie głosek dźwięcznych jak ich bezdźwięczne odpowiedniki

·      kappacyzm – nieprawidłowa realizacja głoski „k”

·      gammacyzm – nieprawidłowa wymowa głoski „g”

·      lambdacyzm – nieprawidłowa wymowa głoski „l”

·      inne odchylenia od norm artykulacyjnych

 

W przypadku dyslalii całkowitej zaburzenie może dotyczyć realizacji większości, a nawet wszystkich głosek (mowa niezrozumiała lub zrozumiała tylko przez najbliższe otoczenie – tzw. bełkot).

 

Jąkanie to zaburzenie płynności mowy na skutek mimowolnych skurczów narządów mownych: oddechowych, fonacyjnych i artykulacyjnych.

 

Alalia to częściowa lub całkowita utrata zdolności mówienia lub\i rozumienia na skutek uszkodzenia struktur korowych. Uszkodzenie to powstało jeszcze przed pojawieniem się mowy i uniemożliwia prawidłowy jej rozwój (poziom intelektualny i słuch jest w  normie).